31 มกราคม 2553

วันนี้ วันฉลองพ่อบอสโก 31 ม.ค.

วันที่ 31 ม.ค. เป็นวันสิ้นใจของนักบุญ ยอห์น  บอสโกผู้ก่อตั้งคณะซาเลเซียน  โรงเรียนแสงทองนี้ ก็เป็นโรงเรียนซาเลเซียนโรงเรียนหนึ่ง  เรามีงานในวันที่ 29 ม.ค. แล้ว  ผมมีความนับถือพ่อบอสโกมาก  เพราะ เมื่อท่านบวช เป็นพระสงฆ์ (หรือที่เรียกว่าบาทหลวง)  ท่านก็มีข้อตั้งใจ ในการเป็นพระสงฆ์ เช่น ไม่มีการไปงานเลี้ยงสังสรรค์   ทำงานเพื่อเยาวชน และท่านก็สร้างระบบการอบรมขึ้นมาได้  ซึ่งแสดงให้เห็นว่า  เราควร  มีข้อตั้งใจอะไรของเราบ้าง เพื่อจะได้สำเร็จจุดประสงค์นั้น


เนื้อหาข้างล่างนี้  เป็นส่วนหนึ่งจาก  http://www.thaisdb.org
URL : http://www.thaisdb.org/index.php?option=com_content&view=article&id=53&Itemid=59&showall=1


วิธีการอบรมของนักบุญยอห์น บอสโก

ระบบ ป้องกัน ที่คณะซาเลเซียนทั้งชายและหญิงใช้ในการอบรมเยาวชนทั้งชายและหญิงทั่วโลกระบบ ป้องกัน เป็นลักษณะเฉพาะ เป็นวิธีบำเพ็ญชีวิตจิตและวิธีการทำงานอภิบาลของกระแสเรียกซาเลเซียนในพระ ศาสนจักรคาทอลิก เป็นประสบการณ์ด้านความรักการแพร่ธรรม ซึ่งมีพระหฤทัยของพระเยซูเจ้าเป็นต้นธารและมีพระนางมารีเป็นแบบฉบับในการ เอาใจใส่เยี่ยงมารดา ระบบป้องกันนี้ ยังหมายถึงการอยู่ท่านกลางเยาวชนอย่างผู้อบรม ใช้พลังความรักและแรงจูงใจ โดยร่วมงานกับพระจิตเจ้า เพื่อให้พระคริสตเจ้าเจริญเติบโตในใจของเยาวชน คุณพ่อบอสโกเชื่อว่าเยาวชนทุกคนมีเมล็ดพันธุ์แห่งความดีและพลังที่ซ่อนอยู่ ซึ่งต้องการให้ผู้อบรมชี้แนะ เพื่อให้เมล็ดนั้นเติบโตขึ้น ท่านถือว่าการอบรมก่อนอื่นหมดเป็นเรื่องของหัวใจ



ระบบ การอบรมเด็กมีอยู่หลายวิธีด้วยกัน แต่ระบบที่คุณพ่อบอสโกได้เลือกมาใช้นั้นเป็นระบบที่ยึดหลักสุภาษิตที่ว่า กันไว้ดีกว่าแก้ กล่าวคือการป้องกันมิให้เด็กได้มีโอกาสที่ผิด เพื่อที่จะได้ไม่ต้องลงโทษเมื่อเด็กได้กระทำความผิด และการอบรมให้เด็กทำหน้าที่ต่างๆ โดยสมัครใจเอง ทฤษฎีที่สอนว่า เราควรปล่อยให้เด็กได้มีโอกาสอยู่ในความไม่ดีต่างๆ เพื่อให้เขาได้ฝึกหัดตัว ในการต่อสู้กับความชั่วทั้งหลายเหล่านั้น เป็นทฤษฎีที่ใช้ไม่ได้ในการอบรมเด็กและเยาวชน เพราะความชั่วต่างๆ ฝังรากลึกอยู่ในใจของเด็กอยู่แล้ว เพราะกำลังใจของเขายังอ่อนแอเกินไป ไม่ช้าก็เร็วเด็กก็ต้องพ่ายแพ้แก่การยั่วยวนของความชั่วต่างๆ บิดามารดาจำนวนมากที่ปล่อยบุตรของตนให้เป็นอิสระเกินควร เช่น ปล่อยเขาให้คบเพื่อนไม่เลือกหน้า ไปเที่ยวกลางคืน ไปดูภาพยนตร์หรือการแสดงที่ไม่เหมาะสมกับวัย อ่านหนังสือประเภทลามกอนาจาร ฯลฯ ในที่สุดตัวพ่อแม่ของเด็กเองที่จะได้รับทุกข์จากความประพฤติที่ไม่ดีของบุตร เป็นการตอบแทน

30 มกราคม 2553

ห้องเรียนของผม

ผมเป็นนักเรียนใหม่ ที่โรงเรียนแสงทอง  ครูประจำชั้นของผมก็เป็นครูใหม่เช่นกัน  ผมมีความสุขที่ได้อยู่ในห้องเรียน  ได้แนะนำตนเองแก่เพื่อน  ในตอนแรกผมรู้สึกว่าการเรียนที่นี่ง่ายมาก  ผมเพียงตั้งใจเรียนและส่งงานให้ครบ  ก็ทำให้ผมได้อันดับต้นๆ ของชั้น (ประมาณที่ 2-3 ครับ จำไม่ได้)

ผมคิดว่าเพราะที่นี่มีแต่นักเรียนชาย จึงทำให้ที่นี่สามารถปกครองนักเรียนได้ง่ายกว่า  ผมสุขใจในการเรียนในห้องเรียน  ได้เล่นกับเพื่อนในยามพัก  รักที่จะเข้าห้องสมุดโรงเรียน  แต่แน่นอนว่าที่นี่ก็มีทั้งสิ่งดีและไม่ดี เหมือนที่อื่นทั่วไป  เพื่อน รุ่นพี่ บางคนก็ดี และ ไม่ดี มีพอๆกัน  แต่สิ่งที่ผมสามารถทำได้ในเวลานั้นก็คือ  ผมสามารถเลือกได้ว่าผมจะคบกับใคร จะเป็นแบบไหน  แต่ไม่สามารถเลือกได้ว่าอะไรจะผ่านมาในชีวิตบ้าง  แต่เราต้องเจอกับอนาคตแน่นอน  ขึ้นอยู่กับเราว่าจะเลือกนำสิ่งใดเข้ามาใช้ในชีวิต  เลือกสิ่งดี และปล่อยสิ่งไม่ดีผ่านไป  อย่างไรก็ตามเราสามารถเลือกได้ ขึ้นอยู่กับเรา

29 มกราคม 2553

วันแรกในแสงทอง

เนื่องด้วยผมเป็นนักเรียนประจำ  ผมจึงต้องเข้าโรงเรียนก่อนที่โรงเรียนจะเปิด 1  วัน  วันนั้นผมยังไม่มีเพื่อนที่ผมรู้จักเลยครับ  ผมรู้สึกเศร้า  เสียใจที่ต้องจากบ้านมาอยู่ที่โรงเรียนนี่ถึงแม้โรงเรียนจะมี กีฬาให้เล่น มีรุ่นพี่  แต่ตอนนั้นผมไม่รู้จักใคร และยังไม่ค่อยชอบอาหารที่นี่อีก  ช่างเป็นคืนที่แสนเศร้า  เมื่อคืนอันยาวนาน นั้นผ่านไป  เช้าวันแรกของโรงเรียนก็เริ่มขึ้น  โรงเรียนเริ่มจากการจัดแถว  ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าผมอยู่ห้องใด  แต่ปัญหาเหล่านั้นก็ผ่านไปได้  ผมรู้จักคนที่นั่งหลังผม  เขาก็เป็นนักเรียนประจำเช่นเดียวกัน  แต่ผมยังไม่รู้จนเมื่อเวลาผ่านไป 1  อาทิตย์  แต่เมื่อ เรารู้จักกันดี ผมมีเพื่อนมากขึ้น  และเวลาการปรับตัวนี้คงจบลงแล้ว  เวลานี้เป็นเวลาที่เศร้ามาก สำหรับผม  แต่อย่างไร  ผมก็ต้องพบอนาคตอีกมากที่ผมไม่รู้

ป.ล.  ปัจจุบันผมกำลังจะจบ  ม.6  จากโรงเรียนแสงทองวิทยา

17 มกราคม 2553

ปฐมนิเทศที่โรงเรียนแสงทองวิทยา

            หลังจากที่ผมสมัคร และสอบผ่านเข้าไปได้นั้น วันปฐมนิเทศก็มาถึง  ผมไปปฐมนิเทศพร้อมกับท่านแม่ของกระผม  ในการปฐมนิเทศโรงเรียนได้แนะนำให้นักเรียนอย่างเรา  รู้จักกับคุณครูในช่วงชั้นของเรา  แต่เวลาที่สำคัญนั้นก็คือ  ช่วงที่ผู้ใหญ่มาให้ข้อคิด โอวาท แก่พวกเรา  พ่อที่มาให้โอวาทเป็นใครผมก็จำไม่ได้ แต่สิ่งที่ผมจำได้คือ เนื้อหาโอวาทในครั้งนั้น ท่านให้บุคคล ตัวอย่างแก่เราคือ นักบุญดอมินิก  ซาวีโอ ผู้ที่เป็นตัวอย่างของคนดี  เขาเสียชีวิตตอนเป็นวัยรุ่น  และหลังจากนั้นได้รับการแต่งตั้งเป็นนักบุญ  ท่านแม่ของผม และผม ตั้งใจว่าผมจะเป็นคนดี ตามแบบอย่างของนักบุญดอมินิก  ซาวีโอ  ทั้งๆ ที่ผมยังไม่รู้ว่า เขาคนนั้น มีคติอย่างไร

ปล. ผู้ใหญ่หมายถึงนักบวช เช่น  บาทหลวง  บราเดอร์ เป็นต้น เป็นผู้ที่ดูแลกิจการของโรงเรียน
นักบุญคอมินิก  ซาวีโอเป็นนักบุญวัยรุ่น  ซึ่งอายุ  14  ปี  มีคติประจำใจว่า  "ยอมตายดี กว่าทำบาป"

16 มกราคม 2553

ชีวิตเริ่มต้นในแสงทอง

           ในสมัยผมอยู่ ป.6 เป็นช่วงเวลาที่ผมต้องออกจากโรงเรียนเก่า เพื่อไปเรียนต่อในระดับมัธยมศึกษา ก่อนหน้านี้พ่อของกระผมพูดเสมอว่า อยากให้ผมไปเป็นนักเรียนประจำที่โรงเรียนแสงทองวิทยา ซึ่งอยู่ในหาดใหญ่  ครั้งที่ผมไปสมัครนั้น ผมจำได้ว่าเขาปิดรับสมัครแล้ว แต่แล้วผมก็สมัครได้จนได้เนื่องจากคุณพ่ออธิการในสมัยนั้น ให้โอกาสผมได้สมัคร และกรอก และส่งใบสมัครสอบที่นั่น หลังจากนั้นผมก็ผ่านการสอบของที่นั่นไปได้ด้วยดี ผมจึงมีโอกาสได้เรียน ที่ พ่ออยากให้เรียน......

2 มกราคม 2553

ผมไม่อยู่นะครับ 2 อาทิตย์

ผมคงไม่ได้เขียน บล็อกอีก ประมาณ 2 สัปดาห์  เพราะ อยู่โรงเรียนนะครับ  ถ้าเป็นไปได้ก็อยากหาโอกาสมาเขียน ข้อคิดไว้นะครับ  อย่าลืมแวะเข้าไปดู picasa ที่สร้างไว้  แล้วใช้งานภาพด้วยนะครับ ดีกว่าทิ้งไว้เปล่าๆ  ว่างทุกคนอย่าลืมลองใช้  service ของ google ให้ครบ จะได้รู้ว่ามันดีหรือ ไม่ดีอย่างไร  บางอย่างมันก็มีประโยชน์มากครับ  เวลาว่างก็อย่าทิ้งเสีย เอามานั่งสมาธิก็ได้นะครับ  ทุกท่านอย่าลืมทำสิ่งดีเพื่อสังคมล่ะครับ

1 มกราคม 2553

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชทาน ส.ค.ส.ปีพุทธศักราช 2553 แก่ประชาชนชาวไทย


 ภาพจาก www.manager.co.th
ทั้งในหลวง  สมเด็จพระบรมฯ และ สมเด็จพระเทพรัตนฯ  ล้วนมีความห่งใย คนไทยทุกคน แต่ละพระองค์ ยังพระราชทาน  ส.ค.ส.ปีพุทธศักราช 2553 แก่ประชาชนชาวไทย  ซึ่งผมคิดว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง  ทุกๆ ท่านที่เข้ามาชมก็อย่าลืม เข้าไปดู  และจงภูมิใจที่ชาติไทย ยังมีพระมหากษัตริย์  และ พระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์  ทรงรักประชาชนทุกคน